Ik ben een sociale vrouw, ik hou van mensen om me heen. Een jaar of 8 heb ik als verpleegkundige gewerkt in het ziekenhuis en in de thuiszorg. Daar was ik altijd aan het zorgen voor anderen, ten koste van mezelf. Ik kreeg een hernia. Drie maanden heb ik plat gelegen en naar het plafond gestaard. Niks lukte meer, dat heeft een lange nasleep gehad. Ik had nog teveel de patronen vanuit de zorg meegenomen, altijd voor iedereen zorgen. Dat zat heel diep verankerd in mij. Ik voelde dat er iets mocht veranderen, ik wist alleen niet hoe. Later ben ik nogmaals uitgevallen.
Op een dag lag ik op de bank, ik wist niet meer welke kant ik op wilde in mijn leven. Een vriendin heeft mij geholpen, door aan te geven dat het goed was dat ik op die bank zat. ‘Er komt vanzelf wel een opening,’ zei ze. Ik begon te accepteren dat ik niet wist welke kant ik op wilde gaan. Toen kwam de kans om via Xpeerience trainingen Mental Health First Aid (MHFA) te gaan geven. Eerste hulp bij psychische problemen, hoe signaleer je een psychische aandoening en wat kun je doen? Er zijn veel oordelen over mensen met psychische problemen. Tijdens de training denken mensen ook na over hun eigen oordeel. Hierbij zet ik mijn eigen ervaringen in om anderen te helpen. Hoe kan je een ander helpen, én zorg je goed voor jezelf. Ik weet hoe het is om ziek te zijn, die ervaringen zijn als trainer nu mijn kracht.
Ik zorg beter voor mezelf. Ik neem meer de tijd, zowel voor anderen, als voor mezelf. Als de zon schijnt, ga ik naar buiten om de zonnestralen op mijn huid te voelen of ik neem een lekkere kop koffie mee in de zon. Daar geniet ik van, even niks doen. Er zijn veel mensen die mij steunen, toen ik het moeilijk had en nu nog steeds. Ik merk dat ik zelf nog steeds blij wordt om met vriendinnen en familie om te gaan of iets voor een ander te doen. Dit zit in de kleine dingen, door bijvoorbeeld iets creatiefs te maken. Een fijne sociale kring is belangrijk, dat realiseer ik me meer dan ooit tevoren. Waar ik eerst in de luwte wilde staan, is het fijn om nu mezelf meer te laten zien en trainingen te mogen geven. Trots zijn op waar ik sta en dat in volle overtuiging uitdragen.
Trots op waar ik nu sta, ben ik zeker. De trainingen die ik verzorg, geven me veel energie. Het is zo fijn om te merken dat ik mensen kan uitdagen om naar zichzelf en hun eigen handelen te kijken. Laatst was er een vrouw in de training, ze vertelde dat ze een klant had die alleen maar op de bank lag, niks wilde en ze vond dat hij een schop onder zijn kont nodig had. Deze klant was gediagnosticeerd met depressie. Aan de hand van mijn eigen ervaring kon ik uitleggen hoe het is om op de bank te liggen. We gingen hierover het gesprek aan. De vrouw heeft later verteld het inzicht te hebben gehad dat ze de klant nu niet meer ziet als lui, maar iemand die het niet weet. Ze heeft me aan het einde persoonlijk bedankt omdat ze zich realiseerde dat ze vaak niet verder keek dan de klacht. Het is haar gelukt beter aan te sluiten, waardoor deze klant weer stappen heeft kunnen maken in zijn herstel en de weg naar betaald werk. Daar word ik blij van na een werkdag, dat geeft voldoening.